ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΙΚΑΝΗ ΓΑΤΑ

 

Στην πόλη Μαρρακές του Μαρόκου, δι­ηγούνται την ιστορία μιας πολύ ικανής γάτας, που μάλιστα άθελά της έγινε ήρωας του εξής διασκεδαστικού και διδακτι­κού συνάμα περιστατικού.

Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία μας, στην αυλή ενός μεγάλου χαλίφη γινόταν κάποτε μια σπουδαία συζήτηση, γύρω α­πό το ερώτημα "ποιός αξίζει περισσότερο, εκείνος πού γεννιέται σε μια οικογένεια ευ­γενών ή εκείνος πού έπειτα από πολύ προσπάθεια και εκπαίδευση γίνεται τέτοιος;"

Οι διάφοροι αξιωματούχοι της αυλής εί­παν το ένα και το άλλο, χωρίς να μπορέσουν τελικά να συμφωνήσουν. Ο χαλίφης, λοιπόν, για να δώσει ένα τέρ­μα στη συζήτηση, διέταξε δύο αυλικούς του να ψάξουν να βρουν αδιάσειστες α­ποδείξεις για τις απόψεις τους και να πα­ρουσιαστούν μπροστά  του μετά  από ένα μήνα.

Έτσι κι' έγινε. Ο υποστηρικτής της α­πόψεως ότι "καλύτερος είναι εκείνος που προσπαθεί και εκπαιδεύεται, από κείνον που γεννιέται", σαμάρωσε την καμήλα του και ξεκίνησε για το εσωτερικό της χώ­ρας, όπου πίστευε ότι θα' βρισκε τις α­ποδείξεις   πού χρειαζόταν.

Εκεί που ταξίδευε, ένα βράδυ σταμάτη­σε να διανυκτερεύσει σ' ένα χάνι. Άναψε το ναργιλέ του και παρήγγειλε ένα καφέ. Τότε, σ' ένα χτύπημα των χεριών του ξε­νοδόχου, μια κουρτίνα παραμέρισε και φάνηκε μια γάτα που βαδίζοντας στα δυο πισινά της πόδια, κρατούσε στα δυο μπροστινά ένα δίσκο με το φλιτζάνι του καφέ. Προχώρησε και τον άφησε με πολύ προσοχή, μπροστά στον έκπληκτο αυ­λικό.

— Να η απόδειξη πού χρειάζομαι, είπε τότε ο αυλικός. Δες τι κάνει η εκπαίδευση!

Και ζήτησε ν' αγοράσει τη γάτα. Ο ξενοδόχος στην αρχή ούτε ήθελε ν' ακούσει γι’ αυτό, όταν όμως ο αυλικός του’ βαλε στο χέρι ένα μεγάλο χρυσό νόμισμα, δεν επέμεινε. Έτσι ο αυλικός γύρισε καταχαρούμενος στο σπίτι του και δεν παρέλειψε να διαδώσει, πως όταν θα 'ρχόταν η μέρα να παρουσι­αστεί στον χαλίφη, οι αποδείξεις που θα παρουσίαζε θα'σαν καταπληκτικές.

Αυτό γρήγορα μαθεύτηκε και ανάμεσα στους άλλους τ' άκουσε και εκείνος πού θα υποστήριζε την αντίθετη άποψη "πώς καλύτερο είναι να γεννηθεί κανείς ευγενής." Ενδιαφέρθηκε, λοιπόν, να μάθει ποιες ή­ταν οι αποδείξεις του αντιπάλου του. Και για να μη προδοθεί, εμπιστεύτηκε τη δου­λειά αυτή στο δούλο του, που δεν δυσκο­λεύτηκε να μάθει το μυστικό από τον δούλο του πρώτου αυ­λικού.

Ήρθε, λοιπόν, η ορισμένη   ήμερα!

Ο χαλίφης κάθισε στο θρόνο του. Και οι δύο αντίπαλοι αυλικοί κάθισαν απέ­ναντι, έτοιμοι να υποστηρίξουν τις από­ψεις τους. Ένα πλήθος από αυλικούς, πα­ρακολουθούσε πιο πίσω.

Ο λόγος δόθηκε πρώτα στον αυλικό που 'χε ταξιδέψει. Εκείνος τότε αντί άλ­λης απάντησης πρότεινε στο χαλίφη να δεχθεί ένα φλιτζάνι καφέ από μέρους του. Και όταν ο χαλίφης περίεργος συγκατάνευσε, ο αυλικός χτύπησε συνθηματικά τα χέ­ρια του και από το πλαϊνό παραβάν, φά­νηκε η γάτα περπατώντας στα πισινά της πόδια και κρατώντας με τα μπροστινά τον δίσκο με τον καφέ.

Όλοι κατενθουσιασμένοι χειροκρότη­σαν. Η προσπάθεια, λοιπόν, και η εκπαίδευση, αυτό ήταν όλο.

Και για να κάνει την απόδειξη του πιο πειστική, ο αυλικός έκαμε νόημα στη γά­τα και κείνη μ’ έναν άλλο δίσκο με καφέ ξεκίνησε προς τον αντίπαλο του. Ενώ όμως βρισκόταν στη μέση του δρόμου, ο αντίπαλος τράβηξε κάτω από το μανίκι του ένα κουτάκι, τ' άνοιξε και αμόλησε από μέσα δυο ποντίκια.

Μονομιάς ο δίσκος με τον καφέ έπεσε α­πό τα πόδια της γάτας, που νικημένη α­πό τη φύση της έτρεχε να πιάσει τους πον­τικούς.

Όλοι ξέσπασαν σ' ασυγκράτητα γέλια. Η εκπαίδευση, λοιπόν, όσο καλή και να ‘ναι, δεν μπορεί να νικήσει τη φύση, που στην πρώτη ευκαιρία εκδηλώνεται ασυγ­κράτητη σε κείνο που την τραβάει ξεχνώντας κάθε εκπαίδευση.

Η γάτα εκδηλώθηκε σαν γάτα, απλού­στατα γιατί ήταν γάτα.

Και συ, θ' απόρησες πολλές φορές με άλ­λα παιδιά ή με τον εαυτό σου. Οι γονείς σου σ' οδήγησαν στην εκκλησία. Έμαθες όμορφους ύμνους και διδάχθηκες το  σωστό τρόπο να συμπεριφέρεσαι.

Και όμως! Θυμάσαι; 'Όταν ήρθε ο πειρασμός να πεις ψέματα, είπες. Όταν η κακιά κουβέντα ήρθε στο στόμα σου, την ξεστόμισες. Κι όταν ο συμμαθητής σου σ' έσπρωξε, τον έσπρωξες και συ διπλά. Και δεν μπόρεσες να συγκρατηθείς. Και πήγαν μέσα σε μια στιγμή περίπατο οι καλοί τρόποι και οι προσευχές και οι ύμνοι.

Και είπες, "γιατί; ".

Απλούστατα, γιατί μέσα σου υπάρχει η παλιά φύση, ο "παλιός άνθρωπος", όπως τον λέει η Αγία Γραφή. Αυτόν, όσο και να τον μορφώσεις, να τον γυαλίσεις ε­ξωτερικά, να τον καλλιεργήσεις, στο βά­θος του δεν αλλάζει. Και ενώ όλα θα φαί­νονται ότι πηγαίνουν καλά, σε μία στιγ­μή - όπως η γάτα όταν είδε τα ποντίκια - θα εκδηλωθεί σ’ όλη του την αγριότητα και την αμαρτωλή του ροπή.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Η Βίβλος μας το λέει. "Πρέπει να γεννηθείς άνωθεν, είπε ο Χριστός στο γέρο Νικόδημο (Ίωάν. 3:7) και  αυτό ισχύει για τους γέρους, ισχύει όμως πιο πολύ και για τα παιδιά. Για σένα.

Γι αυτή την αναγέννηση δε, χρειάζον­ται δυο πράγματα. Εσύ μ' όλη σου την καρδιά να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου και να πιστέψεις στο εξιλαστήριο έρ­γο του Χριστού στο Σταυρό. Από την άλλη, ο Θεός με το αίμα του Χριστού σε πλένει από κάθε αμαρτία και μέσα στην καρδιά σου με το Άγιο Του Πνεύμα, βά­ζει μια  καινούργια ζωή, μια νέα φύση.

Ο Θεός είναι έτοιμος να κάμει το έργο Του μέσα σου. Εσύ είσαι έτοιμος με μετά­νοια και πίστη να Τον επικαλεσθείς;

Στην προς Ρωμαίους (10 : 9) επιστολή του, ο απόστολος Παύλος γράφει : «ότι, αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς·» Σου ευχόμαστε ολόψυχα, την καινούρ­για   αυτή   καρδιά.

Από το περιοδικό «Παιδικοί Αντίλαλοι» (Μάιος, 1964)