Εισαγωγικές σκέψεις

ü Τα Παιδικά Προγράμματά μας ευθύς μετά τον πόλεμο, είχαν στόχους βασικά ανθρωπιστικούς. Οι υπεύθυνοι μάζευαν τα παιδιά και κάτω από φοβερές δυσκολίες τους εξασφάλιζαν στέγη και τροφή με σκοπό την επιβίωσή τους κατά τη διάρκεια της κατοχής. Αλλά και αργότερα, η ανάγκη για τροφή και εξοχή, ήταν επιτακτική. Τα παιδιά, πριν και μετά την έναρξη, ζυγιζόντουσαν, έπαιρναν βιταμίνες, έκαναν μπάνια και μαζί με όλα αυτά άκουγαν και το μήνυμα του Ευαγγελίου.

ü Σήμερα όμως οι ανθρωπιστικές ανάγκες είναι ελάχιστες αν όχι ανύπαρκτες. Μια χριστιανική διοργάνωση, δικαιολογεί την ύπαρξή της και τις υπέρογκες δυσκολίες μόνον αν έχει ένα κυρίαρχο «χριστιανικό-πνευματικό στόχο».

ü Έτσι η όλη λειτουργία σε επίπεδα υποδομής, υπηρεσιών, τακτικής, μέσων και συμπεριφοράς, πρέπει να φιλτράρεται σε τούτο το πνεύμα. Πολλές φορές, ως διοργανωτές και υπηρετούντες, παρασυρόμαστε από τον οίστρο της διοργάνωσης, τον εντυπωσιασμό ή την προσέλκυση παιδιών και λειτουργούμε τα παιδικά προγράμματά μας με μέσα και τρόπους που έχουν κάποια σχέση με τον Θεό, όχι όμως κυρίαρχο σκοπό τους. Σ’ αυτό το πνεύμα, μαζί με το πρόγραμμα και την υλική υποδομή, θα πρέπει και η συμπεριφορά των στελεχών να είναι πνευματική.

Ποιοι μετέχουν σαν στελέχη

ü Πρόσωπα αναγεννημένα με καλή μαρτυρία

ü Τα Παιδικά-Εφηβικά Προγράμματα είναι διακονία, και στη διακονία έχουν θέση μόνο πιστοί

ü «Αγρός» είναι τα παιδιά και όχι τα στελέχη

ü Η πνευματικότητα των στελεχών πρέπει να εκδηλώνεται άμεσα με τη συμπεριφορά τους

ü Η ζωή μας όχι μόνο δεν πρέπει να έχει αρνητικά αλλά να εμφανίζει έντονα τα θετικά

ü Με αυτό το πνεύμα πρέπει να γίνεται και η επιλογή των στελεχών

Πνευματική συμπεριφορά σημαίνει :

1. Δικαιοσύνη στις σχέσεις μας με τα παιδιά

Πολλοί ψυχικοί τραυματισμοί συμβαίνουν όταν τα παιδιά αδικούνται ή πιστεύουν ότι αδικούνται.

Πώς μπορούμε να εμφανιστούμε άδικοι στις συνειδήσεις των παιδιών :

· Με προσωποληψία ή εντύπωση προσωποληψίας

§ Δίνοντας περισσότερη σημασία σε παιδιά επώνυμων οικογενειών (παιδιά ιεροκηρύκων, στελεχών, πλουσίων, επιστημόνων, κλπ)

§ Όταν δεν επιβάλλονται σε όλους οι ίδιες ποινές και ιδιαίτερα στην παραπάνω κατηγορία (και η επίπληξη είναι ποινή)

§ Όταν η τοποθέτηση σε θέση στο τραπέζι ή στο κρεβάτι, γίνεται με γνώμονα τις επιθυμίες μερικών που θέλουν να επιβάλλονται σε βάρους άλλων.

§ Όταν δίνεται ιδιαίτερο φαγητό από μαμάδες ή άλλους συγγενείς και φίλους (στελέχη) σε ορισμένα παιδιά.

§ Όταν «παρεμβαίνουν» αναρμόδια στελέχη ή προσωπικό της κουζίνας υπέρ ή κατά κάποιου παιδιού σε περίπτωση που υπάρχει κάποια φιλονικία.

· Με ομαδικές ποινές ή επιπλήξεις

· Όταν δεν δίνονται κατανοητές εξηγήσεις για κάθε μέρος του προγράμματος

Να θυμάστε : Η βάση του θρόνου του Θεού είναι η Δικαιοσύνη.

2. Έμπρακτη αγάπη

Πώς κάνουμε εμφανή την αγάπη μας :

ü Με το ενδιαφέρον μας για τα μικρά προβλήματα

ü Με βοήθεια στα μικρά και τα μεγάλα

ü Με ιδιαίτερη σχέση-επαφή με το κάθε παιδί

ü Με υποχωρητικότητα εκεί που μπορούμε

ü Με συγχωρητικότητα – επιείκεια

ü Με ενθάρρυνση

Πώς κινδυνεύουμε να εμφανιστούμε ότι δεν αγαπάμε :

ü Όταν το ενδιαφέρον είναι ομαδικό και όχι ατομικό

ü Με εκπαιδευτική σκληρότητα

ü Με άκαμπτη δικαιοσύνη, χωρίς επιείκεια

ü Με απότομη συμπεριφορά

3. Ο πνευματικός άνθρωπος δεν «θίγεται»

Η κακώς εννοουμένη ευθιξία μεταφράζεται σε μικροπρέπεια.

Η ταπεινολογία «δεν πειράζει που μου συμπεριφέρθηκες έτσι αν και είμαι μεγαλύτερός σου, εγώ όμως σε αγαπώ...» μεταφράζεται σε εγωισμό.

4. Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι αυταρχικός – εγωκεντρικός

Πολλές φορές πιστεύουμε ότι θα συμβεί κάτι τραγικό αν το πρόγραμμα ξεφύγει από τον λεπτομερή σχεδιασμό μας. Η επιμονή μας, μπορεί να είναι στη βάση εγωισμός. Η ζημιά συχνά από την παρέκκλιση του προγράμματος είναι πολύ λιγότερη από τις εντυπώσεις που δημιουργούνται. Οι αρχές μας πρέπει να είναι λίγες και βασικές.

5. Ο πνευματικός άνθρωπος ...

... Δεν ειρωνεύεται σε καμιά περίπτωση

... φαίνεται και στο παιχνίδι

6. Η συνεργασία μας και ο τρόπος συμπεριφοράς μας με άλλα στελέχη, μας χαρακτηρίζουν.

7. Η πνευματική συμπεριφορά δεν συμβιβάζεται με το «κουτσομπολιό»

8. Εργάζομαι «ως εις τον Κύριον»

Αν οι υπεύθυνοι δεν μας βλέπουν, μας βλέπουν ο Θεός και τα παιδιά.

9. Οι συζητήσεις που συχνά γίνονται εκτός προγράμματος (για οποιοδήποτε θέμα), εκφράζουν τη βαθύτερη πνευματική μας υποδομή.

10. Σχόλια, υπαινιγμοί, κουβέντες, άστοχες ενέργειες σε σχέση με το άλλο φύλο, δεν μας χαρακτηρίζουν σαν πνευματικούς. Είναι καταστροφικές για τις συνειδήσεις των παιδιών.

11. Κάθε τι που δείχνει έλλειψη σεβασμού προς όλους, μικρούς και μεγάλους, μας υποβαθμίζει στις συνειδήσεις των παιδιών.

12. Η εμφάνισή μας δεν είναι ανεξάρτητη των πνευματικών εντυπώσεων που δίνουμε.

13. Όταν είμαστε κουρασμένοι ή αδικημένοι, εκεί φαίνεται ο πραγματικός μας πνευματικός χαρακτήρας.

Η πνευματική υπόσταση των Παιδικών-Εφηβικών προγραμμάτων βασίζεται κυρίως στην πνευματική συμπεριφορά των στελεχών.