Με αφορμή τις αντιδράσεις που δημοσιεύτηκαν στον τύπο για το περιεχόμενο της ταινίας, των βιβλίων και των δηλώσεων του Φ. Πούλμαν από όλες τις χριστιανικές αποχρώσεις, και λαμβάνοντας υπόψη μας ότι τα βιβλία απευθύνονται σε παιδιά, έκρινα απαραίτητο να ψάξω την αλήθεια. Κ.Π.

«Το Αστέρι του Βορρά» (The Golden Compass)

Ένα παραμύθι πέρα από κάθε φαντασία…

Μια ιστορία με πολλή περιπέτεια…

Με ζώα που μιλούν…

Με πρωταγωνιστή ένα κοριτσάκι…

Ένα «καταξιωμένο» cast ηθοποιών

Η πάλη του καλού ενάντια στο κακό

Μια εντυπωσιακή αφίσα και κινηματογραφικά εφέ…

Μια ιδανική εποχή για την πρεμιέρα μιας τέτοιας ταινίας : τα Χριστούγεννα…

Είναι οι πρώτες εντυπώσεις που πιθανώς να σας δημιουργήθηκαν όταν αντικρίσατε μια αφίσα της παιδικής ταινίας «Το Αστέρι του Βορρά» ή είδατε κάποιο διαφημιστικό της.

Η ταινία…

Είναι η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του βιβλίου με ελληνικό τίτλο «Το Αστέρι του Βορρά» («The Golden Compass») του πολυβραβευμένου συγγραφέα παιδικού μυθιστορήματος Φίλιπ Πούλμαν. Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο μιας τριλογίας που φέρει το όνομα «Η Τριλογία του Κόσμου» («His Dark Materials»).

Η ταινία είναι πιστή στο βιβλίο, όπως ο ίδιος ο Πούλμαν γράφει στην αλληλογραφία του με την Πάρη Σπινού της Ελευθεροτυπίας : «Οι ταινίες που βασίζονται σε κάποιο βιβλίο συνήθως είναι πιο σύντομες και κάνουν μικρές αλλαγές. Η συγκεκριμένη όμως είναι πιστή στην ιστορία μου. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα» ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/12/2007

Η σκηνοθεσία είναι του Chris Weitz και πρωταγωνιστούν η Νικόλ Κίντμαν, ο Ντάνιελ Κρεγκ,… Παραγωγός είναι η κινηματογραφική εταιρεία New Line Studios η οποία είχε χρηματοδοτήσει και την τριλογία «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών».

Η πρεμιέρα της ταινίας στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε στις 7 Δεκεμβρίου και στην Ελλάδα στις 20 Δεκεμβρίου του 2007.

Η υπόθεση της ταινίας…

«Η Λύρα Μπελάκουα, ένα εκκεντρικό 12χρονο κοριτσάκι, μεγαλώνει σ' ένα ονομαστό κολέγιο, σ' έναν παράλληλο αλλά παρόμοιο με το δικό μας κόσμο. Αφού ακολουθεί την πρύτανη, κυρία Κάουλτερ, σ' ένα από τα ταξίδια της σε άλλες παράλληλες πραγματικότητες, ανακαλύπτει τις σατανικές της προθέσεις, αποδρά και ταξιδεύει στον Βόρειο Πόλο για να βρει το θείο της, τον Λόρδο Εζριελ, που επιδόθηκε σε μια κατά μόνας εξερεύνηση του αγνώστου αψηφώντας τις προειδοποιήσεις της θρησκευτικής εξουσίας.

Με οδηγό μια μαγική πυξίδα, γνωστή και ως «αληθειόμετρο», θα συναντήσει στον δρόμο της φανταστικά τοπία, σκοτεινές δυνάμεις, ομιλούντα ζώα, απηγμένα παιδιά, όπως και πολλά μυστικά για το παρελθόν της - ό,τι περίπου δηλαδή είδαμε και στα ακριβά φραντσάιζ ηρωικής φαντασίας της τρέχουσας δεκαετίας, «Χάρι Πότερ», «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών» και «Το χρονικό της Νάρνια» (συν μια δόση από «Star wars»).

Την τεχνική διαφορά εδώ (όπως και στα βιβλία του Φίλιπ Πούλμαν, «Η τριλογία του κόσμου», από τα οποία αυτή η ταινία διασκευάζει το πρώτο) κάνει το έξυπνο εύρημα του «δαιμονίου», ένα ζωάκι που καθρεφτίζει τη συνείδηση του καθενός, ενώ την ιδεολογική οι τολμηρές, σαφείς αιχμές κατά της Καθολικής Εκκλησίας, που έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τον καιρό κιόλας που γυριζόταν το φιλμ.

Κι όμως, ενώ όλα τα παραπάνω προϊδεάζουν για ένα υπερθέαμα τουλάχιστον ενδιαφέρον, ορίστε μια περιπέτεια κουραστικά λογοτεχνίζουσα, χωρίς αίσθηση ρυθμού, με ελάχιστη δράση, άψυχη στο βλέμμα και ακαθόριστη στο ύφος - εντελώς αναποφάσιστη τελικά για το τι θέλει στ αλήθεια να είναι.»

Το Έθνος 20.12.2007

Ο συγγραφέας και τα έργα του…

Ο Φιλίπ Πούλμαν γεννήθηκε στην Αγγλία το 1946. Ξεκίνησε σαν δάσκαλος σε σχολείο της Οξφόρδης. Αρχικά έγραφε μυθιστορήματα για ενήλικες, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, πριν αποφασίσει να απευθυνθεί στους εφήβους και να προσελκύσει ένα κοινό κάθε ηλικίας και φυλής. Είναι παντρεμένος και πατέρας 2 παιδιών.

Σήμερα ζει στην Οξφόρδη. Τα βιβλία του αλλά και ο ίδιος έχουν τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία. «ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ» (“The Golden Compass”), το πρώτο μέρος της Τριλογίας του Κόσμου, έχει τιμηθεί με τα: Carnegie, Βραβείο παιδικού μυθιστορήματος Guardian, Smarties και Βρετανικό Βραβείο για το Βιβλίο της Χρονιάς. Το μυθιστόρημα «Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ» (“The Subtle Knife”), το δεύτερο μέρος της Τριλογίας, έχει τιμηθεί με το Βρετανικό Βραβείο Ανάγνωσης. Η παγκόσμια αναγνώριση ήρθε με «ΤΟ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΕΝΙΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ» (“The Amber Spyglass”), που τιμήθηκε με το Βραβείο Whitbread 2001, το W H Smith και το Nibbies, ενώ ήταν υποψήφιο για το Booker. Έχει γράψει τις δημοφιλείς ιστορικές περιπέτειες της Σάλι Λόκχαρτ, "The Ruby and the smoke", καθώς και σύγχρονα μυθιστορήματα και κωμικές ιστορίες.

Ενώ «πριν από μερικά χρόνια μια πανεπιστημιακή ομάδα του Middlesex, που ερευνούσε τα συστατικά των μπεστ σέλερς, ανακοίνωσε ότι το «Αστέρι του Βορρά» του Φίλιπ Πούλμαν είχε 83% πιθανότητες να κάνει επιτυχία έναντι 51% του «Χάρι Πότερ» της Τζ. Ρόουλινγκ», αλλά τελικά αποδείχθηκε το αντίθετο.

Γιατί να ασχοληθούμε μ’ αυτά;

Αφού λοιπόν «Το Αστέρι του Βορρά» δεν έγινε μπεστ σέλερ, και η ταινία δεν ενθουσίασε – τουλάχιστον τους αυστηρούς κριτικούς του είδους - γιατί να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα; Υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι που με ωθούν να το κάνω.

Πρώτον, διαβλέπω σ’ αυτό το λογοτεχνικό και κινηματογραφικό εγχείρημα, ένα νέο βέλος στη φαρέτρα του άρχοντα του αιώνος τούτου ενάντια στην Αγία Γραφή, το Θεό της Βίβλου, την βιβλική έννοια της αμαρτίας. Έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα βέλη που εξαπέστειλε τα τελευταία χρόνια ενάντια σ’ αυτές τις χριστιανικές αξίες (βλέπε τον Κώδικα Ντα Βίτσι, το ευαγγέλιο του Ιούδα και άλλα).

Δεύτερον, με προβληματίζει η συστηματική πλύση εγκεφάλου που γίνεται εις βάρος των παιδιών, χρησιμοποιώντας σαν δόλωμα δήθεν παραμύθια, υπέρ του αποκρυφισμού. Η εξοικείωση με τη μαγεία και τις μάγισσες, με τις δυνάμεις του κακού (δαιμόνια), με τα σύμβολα του αποκρυφισμού, με τις παλιές παγανιστικές θεότητες (Πάνας) και πολλά άλλα στοιχεία για τα οποία η Αγία Γραφή μας έχει προειδοποιήσει να απέχουμε, είναι πολύ ανησυχητικά (βλέπε ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών, Χαρι Πότερ).

Τρίτο, είναι χρέος μας να ενημερώνουμε τους γονείς και τα παιδιά για το τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα. Ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός. Είμαστε σε μια πολύ δύσκολη εποχή γιατί η διάκριση σε πολλούς πιστούς έχει αμβλυνθεί.

Θα εξετάσουμε με συντομία τι κρύβεται τελικά πίσω από το «Αστέρι του Βορρά» και την τριλογία του Πούλμαν.

Τι πιστεύει ο Φίλιπ Πούλμαν…

Μεγάλωσε σε μια θρησκευόμενη Αγγλικανική οικογένεια. Ο Παππούς του ήταν κληρικός. Πήγαινε στην εκκλησία κάθε Κυριακή, στο κατηχητικό, ήξερε πολύ καλά τη Γραφή την οποία και μελετούσαν στην εκκλησία του στην Κing James Version .

Στην εφηβεία του όμως εγκατέλειψε την πίστη στο Θεό και έγινε άθεος.

Μέσα από την τριλογία κλιμακώνεται η έχθρα που έχει για το Θεό. Μιλάει γι εκείνον με ειρωνεία και βλάσφημα λόγια :

«Δεν είχαν ιδέα ότι είχαν κατασκευάσει το μόνο όπλο ικανό σε όλο το σύμπαν να νικήσει τον τύρρανο. Την Εξουσία. Το Θεό. Οι επαναστάτες άγγελοι έπεσαν γιατί δεν είχαν κάποιο όπλο όπως το μαχαίρι…» (Φιλίπ Πούλμαν, «Ο Άρχοντας των δύο κόσμων» “The Subtle Knife”, σελ. 283)

«Μερικά άτομα δηλώνουν ότι ο Θεός είναι ήδη νεκρός… Λοιπόν, που είναι ο Θεός…αν είναι ζωντανός; Που βρίσκεται τώρα; Είναι ακόμα ζωντανός αλλά μιας αδιανόητης ηλικίας, σαραβαλιασμένος και παράφρων, ανήμπορος να σκεφτεί να ενεργήσει και ακόμα να πεθάνει, ένα σάπιο τέρας (hulk). Και αν αυτή είναι η κατάστασή του, δεν θα ήταν το πιο ελεήμων πράγμα, η πιο αληθινή απόδειξη της αγάπης μας γι αυτόν, το να τον αναζητήσουμε και να του δώσουμε το δώρο του θανάτου;» (Φίλιπ Πούλμαν. «Το Κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο» σελ. 397)

Στο τέλος της τριλογίας του τελικά εκπληρώνει την επιθυμία του, σκοτώνει το Θεό!

«Θα’πρεπε να’ ταν πολύ γέρος [ο Θεός]– δεν είχα ξαναδεί κάποιον να υποφέρει έτσι… Παράφρων και αδύναμο, το ηλικιωμένο ον μπορούσε μόνο να κλαίει και να μουρμουρίζει μέσα στο φόβο, τον πόνο και τη δυστυχία του και μαζεύτηκε μακριά από αυτό που φαινόταν να είναι μια νέα απειλή… Ο ηλικιωμένος άφηνε να βγει από μέσα του ένα συνεχές άναρθρο βογκητό, τρίζοντας τα δόντια του, γδέρνοντας τον εαυτό του παρορμητικά με τα ελεύθερα χέρια του […] Στα ανοικτά όμως, δεν υπήρχε τίποτα να σταματήσει τη ζημιά που του έκανε ο άνεμος, και προς απογοήτευσή τους, το σχήμα του άρχισε να χάνεται και να διαλύεται. Σε ελάχιστο χρόνο είχε τελείως εξαφανιστεί, και η τελευταία εντύπωση που είχαν ήταν εκείνη των ματιών εκείνων, που ανοιγόκλειναν με απορία, και ο αναστεναγμός βαθύτατης και εξαντλημένης ανακούφισης.

Και τότε πέθανε : ένα μυστήριο διαλυμένο σε μυστήριο». (Φίλιπ Πούλμαν. «Το Κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο» “The Amber Spyglass” σελ. 431-432)

Ανατριχιαστική περιγραφή που, κάτω από την αρρωστημένη πένα του Πούλμαν, ζωντανεύει μέσα στη φαντασία των αναγνωστών, των παιδιών!

Η έχθρα του απέναντι στο Θεό δεν βρίσκεται μόνο στα μυθιστορήματά του. Την εκδηλώνει φανερά σε διάφορες συνεντεύξεις :

«- Πολλοί άνθρωποι εκλαμβάνουν από «Το Κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο» ότι είστε αθεϊστής.

- [Πούλμαν] Κοιτάξτε, μπορούν να συμπεραίνουν ότι τους αρέσει. Βέβαια, δεν λέω ότι ‘δεν υπάρχει Θεός’. Λέω ότι ‘Υπάρχει Θεός και εδώ πεθαίνει’ – και τούτο μ’ ευχαριστεί ιδιαίτερα, επειδή είναι το αποτέλεσμα μιας αγαθοεργίας. Και πέθανε με έναν αναστεναγμό βαθύτατης και εξαντλημένης ανακούφισης.» (http://www.thirdway .org.uk/past/showpage.asp?page=3949)

Αλλού λέει: «Είμαι πέρα για πέρα υπέρ του θανάτου του Θεού» (http://books.guardian. co.uk/news/articles/0,6109,773058,00.html)

Στη τριλογία του Πούλμαν έχουμε κάτι καινούργιο, που δεν είχαμε συναντήσει στα προηγούμενα λογοτεχνικά έργα για παιδιά. Κι αυτό πρέπει να τραβήξει την προσοχή μας. Κι αυτό αποδεικνύει ότι ο εχθρός των ψυχών μας και των παιδιών μας έχει περάσει σε μια επόμενη φάση του σχεδίου του. Δεν υπερασπίζεται απλώς τον άνθρωπο, δεν προωθεί απλώς την μαγεία ως όπλο, αλλά πολεμάει απροκάλυπτα το Θεό. Υπονομεύει φανερά κάθε αγαθότητα και καλοσύνη του Θεού. Περνάει το μήνυμα μέσα στα έργα του ότι ο εχθρός του ανθρώπου είναι ο Θεός και όχι ο διάβολος.

Ο ίδιος ο Πούλμαν έκανε αυτή τη διαπίστωση (μπορεί για επικοινωνιακούς ή διαφημιστικούς λόγους) : «Με εξέπληξε πόσο λίγη κριτική μου έκαναν. Τα βιβλία του Χάρι Πότερ δέχθηκαν όλα τα πυρά. Είμαι μεγάλος θαυμαστής της Τζ. Κ. Ροολινγκ, αλλά οι άνθρωποι – κυρίως από την Αμερικάνικη περιοχή των συντηρητικών χριστιανών - οι οποίοι παραπονιούνται ότι ο Χάρι Πότερ προωθεί τον σατανισμό ή την μαγεία, δεν έχουν εμπειρίες. Εν τω μεταξύ, έχω πετάξει κάτω από τα ραντάρ, λέγοντας πράγματα τα οποία είναι άκρως πιο ανατρεπτικά απ’ όσα ο καημένος ο παλιό-Χάρι έχει πει. Τα βιβλία μου μιλούν για την εξόντωση του Θεού.» (The Sydney Morning Herald, 13 Δεκεμβρίου 2003)

Μερικοί κριτικοί αναφέρουν ότι ο συγγραφέας εναντιώνεται σε κάθε μορφή τυρρανικής εξουσίας που μέσα στους αιώνες επέβαλε τους νόμους της στους ανθρώπους. Στο «Αστέρι του Βορρά» για παράδειγμα, η κρατική (καθολική) εκκλησία παρουσιάζεται ως η εκτελεστική εξουσία του ‘τυρράνου, του Θεού’. Εκμεταλλεύεται ο συγγραφέας τις φοβερές παρεκτροπές της εκκλησίας ανά τους αιώνες, όπως η ιερά εξέταση και το κάψιμο των μαγισσών, σαν επιχείρημα ενάντια όχι μόνο στην εκκλησία που χαρακτηρίζει διεφθαρμένη και αδύναμη («Το Κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο» “The Amber Spyglass” σελ. 54), αλλά και ενάντια στο Θεό. Δεν κάνει τη διάκριση ανάμεσα στην Αγία Γραφή και τις παρερμηνείες της που της έδωσαν οι άνθρωποι.

«Αυτό που πραγματικά τον τρομάζει είναι η ροπή της ανθρώπινης φύσης να χρησιμοποιεί την πολιτική ή την θρησκεία για να εδραιώσει μια αναμφισβήτητη αλήθεια – κι ας είναι η Βίβλος ή το κομμουνιστικό μανιφέστο – και αφού την εδραιώσει, τότε, να ισοπεδώνει όσους πηγαίνουν κόντρα σ’ αυτή. Σ’ αυτό εναντιώνομαι. Όχι στον Χριστιανισμό, αλλά σε κάθε θρησκεία και συντηρητική οργάνωση όπου υπάρχει μια αλήθεια και θα σε σκοτώσουν αν δεν πιστεύεις σ’ αυτή.» (http://books. guardian.co.uk/news/articles/0,6109,773058,00.html)

Ενώ παραπάνω διακηρύσσει ότι δεν εναντιώνεται στον Χριστιανισμό, αλλού λέει :

«Ήμουν μοναχή, βλέπεις. Πίστευα ότι τα φυσικά πράγματα μπορούσαν να παραδοθούν για τη δόξα του Θεού μέχρι που είδα ότι δεν υπήρχε καθόλου θεός και ότι τα φυσικά ήταν ούτως ή άλλως πιο ενδιαφέροντα. Η Χριστιανική θρησκεία είναι ένα πανίσχυρο και πειστικό λάθος, αυτό είναι όλο.» («Το Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο» “The Amber Spyglass” σελ. 393)

Επάνω σ’ αυτό, του έγινε η εξής ερώτηση:

«- Στο Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο η Mary Malone λέει στην Lyra και τον Will ότι ‘Η Χριστιανική θρησκεία είναι ένα πανίσχυρο και πειστικό λάθος, αυτό είναι όλο’. Είναι αυτή η άποψή σας;

- [Πούλμαν] Νομίζω ότι συμφωνώ μαζί της, ναι». (http://www.thirdway.org.uk /past/showpage. asp?page=3949)

Τα βιβλία του έχουν σκοπό να προσθέσουν ακόμα ένα λίθο στο παγκόσμιο οικοδόμημα της σκέψης που καταπολεμάει την μια μοναδική και αντικειμενική αλήθεια. Πηγαίνει όμως πιο μακριά. Στο ζιγκουράτ της γνώσης του ανθρώπου υψώνεται σαν σημαία η αμφισβήτηση της Αγίας Γραφής. Ο Πούλμαν γράφει :

«Η Εξουσία, ο Θεός, ο Δημιουργός, ο Κύριος, ο Γιαχβέ, Ελ, Αντονάι, ο Βασιλιάς, ο Πατέρας, ο Παντοκράτωρ – είναι όλα ονόματα που έδωσε στον εαυτό του. Ποτέ δεν ήταν ο δημιουργός. Ήταν ένας άγγελος σαν κι εμάς – ο πρώτος άγγελος, αλήθεια, ο ισχυρότερος, αλλά πλάστηκε από Χώμα όπως είμαστε κι εμείς, και το Χώμα είναι απλώς ένα όνομα για εκείνο που συνέβη όταν η ύλη συνειδητοποίησε τον εαυτό της… Οι πρώτοι άγγελοι προήλθαν από συμπύκνωση Χώματος, και η Εξουσία ήταν ο πρώτος απ’ όλους αυτούς. Είπε σ’ εκείνους που ήρθαν μετά απ’ αυτόν ότι τους δημιούργησε, αλλά ήταν ψέμα.» («Το Κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο» “The Amber Spyglass” σελ. 28)

Ποιο πνεύμα βρίσκεται πίσω από τα γραπτά και τις ιδέες του Πούλμαν; Ποιος δοξάζεται μέσα από τα έργα του Φ. Πούλμαν και τη ταινία του C. Weitz; Ο διάβολος. Και ορίστε μερικές ακόμη αποδείξεις.

Η ηρωίδα, η Λύρα, είναι η δεύτερη Εύα , η οποία κι αυτή θα περάσει από τον πειρασμό και την πτώση. Σε κάποιο σημείο του βιβλίου γίνεται ανάγνωση του 3ου κεφαλαίου της Γένεσης αλλά το κείμενο είναι παραποιημένο (με τα γράμματα που είναι πλαγιαστά και υπογραμμισμένα) ως εξής : Γέν. 3:2-7

«‘Και η γυναίκα είπε στο φίδι: Από τον καρπό των δέντρων τού παραδείσου μπορούμε να φάμε· από τον καρπό, όμως, του δέντρου, που είναι στο μέσον του παραδείσου, ο Θεός είπε: Μη φάτε απ' αυτόν, μήτε να τον αγγίξετε, για να μη πεθάνετε.

Και το φίδι είπε στη γυναίκα: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε, αλλ' ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ' αυτόν, τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και τα δαιμόνιά σας θα αναλάβουν την πραγματική τους μορφή, και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό.

Και η γυναίκα είδε ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή, και ότι ήταν αρεστό στα μάτια, και το δέντρο ήταν επιθυμητό στο να αποκαλύπτει την πραγματική μορφή του δαίμονα του καθενός· και αφού πήρε από τον καρπό του, έφαγε· και έδωσε και στον άνδρα της μαζί της, κι αυτός έφαγε.

Κι ανοίχτηκαν τα μάτια και των δύο και είδαν την πραγματική μορφή των δαιμόνων τους και μίλησαν μαζί τους.

Αλλά όταν ο άνδρας και η γυναίκα γνώρισαν τα δαιμόνιά τους, γνώρισαν ότι μια μεγάλη αλλαγή είχε έλθει επάνω τους, μέχρι εκείνη τη στιγμή έμοιαζαν να είναι ένα με όλα τα δημιουργήματα επάνω στη γη και στον ουρανό και ότι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ τους :

Και είδαν τη διαφορά, και γνώρισαν το καλό και το κακό· και ντράπηκαν και αφού έρραψαν φύλλα συκιάς, έφτιαξαν για τον εαυτό τους περιζώματα.’ Και έκλεισε το βιβλίο. «Και έτσι μπήκε η αμαρτία μέσα στον κόσμο» είπε «η αμαρτία και η ντροπή και ο θάνατος. Ήρθε τη στιγμή που οι δαίμονες οριστικοποιήθηκαν». (Φίλιπ Πούλμαν, «Το Αστέρι του Βορρά» σελ.326 -327).

Σ’ αυτή την αφήγηση, ο συγγραφέας προσθέτει απόψεις που πήρε από τη Νέα Εποχή και τον πανθεϊσμό : όλη η φύση είναι σε κοινωνία και σε ενότητα. Υπάρχουν όμως στα γραπτά του Πούλμαν αποκρυφιστικές και σατανιστικές διδασκαλίες.

Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο The Third Way στις 12 Φεβρουαρίου 2002, ο Πούλμαν είπε :

« …ο πειρασμός είναι τελείως ωφέλιμος… και όταν συμβαίνει κατανοούν και οι δυο τι τους γίνεται και πειράζονται και πέφτουν στον πειρασμό – αλλά είναι μια πτώση μέσα στη χάρη και προς τη σοφία, όχι σε κάτι που οδηγεί στην αμαρτία, στο θάνατο, στη μιζέρια, την κόλαση – και στον Χριστιανισμό» (http://www.thirdway. org.uk/past/showpage.asp?page=3949)

Και στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου των βιβλίων του, Random House, ο Πούλμαν δηλώνει τα εξής : «Για παράδειγμα, το βιβλίο περιγράφει τον πειρασμό και την πτώση όχι σαν την πηγή όλων των κακών και της δυστυχίας, όπως γίνεται στην παραδοσιακή χριστιανική διδασκαλία, αλλά σαν το ξεκίνημα της πραγματικής ανθρώπινης ελευθερίας, κάτι που χρειάζεται να γιορταστεί και όχι να κατακριθεί. Και ο πειραστής δεν είναι ένα κακό ον σαν το σατανά, κινούμενος από πονηριά και φθόνο, αλλά ένα πρόσωπο που μπορεί να υπερασπιστεί τη σοφία». (http://www. randomhouse.com/features/pullman /author/qa.html)

Η παραπάνω άποψη του Πούλμαν για την πτώση του ανθρώπου δεν είναι δική του. Είναι μια από τις βασικές διδασκαλίες του σατανισμού και του αποκρυφισμού.

«Το φίδι είναι το σύμβολο και το παράδειγμα του Σωτήρα όλου του κόσμου, που λυτρώνει τους κόσμους δίνοντας στη δημιουργία τη γνώση του εαυτού του και τη συνειδητοποίηση του καλού και του κακού». (Manly P. Hall – αποκρυφιστής -, The Secret Teachings of All Ages, σελ.138 - )

Το «Αστέρι του Βορρά» ξεκινάει με τις εξής λέξεις : «Η Λύρα και το δαιμόνιό της προχώρησαν στο σκοτεινιασμένο χολ…» (Φίλιπ Πούλμαν, «Το Αστέρι του Βορρά» σελ.3). Μια περιορισμένη αναζήτηση μέσω της μηχανής αναζήτησης του Amazon της λέξης ‘δαιμόνια’ στις σελίδες της τριλογίας του Πούλμαν, ανέδειξε 424 σελίδες να την περιέχουν.

Το δαιμόνιο της Λύρας ονομάζεται ‘Πανταλαίμων’, αλλά ο συγγραφέας τον αποκαλεί συχνότερα στα βιβλία του ‘Παν’! Η Λύρα τον υμνεί πολλές φορές και δηλώνει την αγάπη της γι αυτόν : «Ο Πανταλαίμων είναι όμως ο ξεχωριστός και αφιερωμένος μου φίλος. Δεν ξέρα για σένα, Θάνατε αλλά εγώ γνωρίζω τον Πάνα και αγαπώ τον Πάνα…» («Το Κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο» “The Amber Spyglass” σελ. 238)

Οποιοσδήποτε πληροφορημένος γύρω από θέματα αποκρυφισμού γνωρίζει ότι ο Πάνας είναι μια άλλη μορφή του σατανά. Η Σατανική Βίβλος αναφέρει τον Πάνα στη λίστα των ονομάτων του σατανά (LaVey, Anton Szandor. The Satanic Bible. New York: Avon Books, Inc., 1969 p. 144) Η Cathy Burns γράφει στο βιβλίο Masonic and Occult Symbols Illustrated, “Στην αστρολογία, ο Πάνας είναι μια έκφραση του Κρόνου, και εξομοιώνεται επίσης με το σατανά. . .” (Burns, σελ. 258) Στο λεξικό The Dictionary of Cults, Sects, Religions and the Occult (σελ. 219) διαβάζουμε, “Ο Πάνας (μαγεία). Ο θεός με τα κέρατα, το κύριο αρσενικό της WICCA.”

Μη νομίζετε ότι η χρήση των προσωπικοτήτων αυτών, των δαιμονίων και του Πάνα, είναι τυχαία κι ότι ο συγγραφέας δεν ξέρει τι κάνει. Το πνεύμα που τον εμπνέει αποσκοπεί σε μια εξοικείωση του κοινού και ιδιαίτερα των παιδιών με τα σύμβολα αυτά του αποκρυφισμού, σε μια αποδοχή αυτών ως μέρος της ζωής τους και τέλος σε μια υιοθέτηση της ιδέας ότι τα διαμόνια και ο διάβολος έχουν φιλικά αισθήματα προς τον άνθρωπο. Και φαίνεται ότι τα καταφέρνει :

«Για παράδειγμα, αναγνώστες μου έχουν πει ότι τα δαιμόνια, ενώ αρχικά τους φαινόντουσαν απολύτως φανταστικά, έγιναν γρήγορα τόσο οικεία και απαραίτητα, ένα κομμάτι του κάθε χαρακτήρα, που οι ίδιοι οι αναγνώστες αισθάνονται σαν να έχουν οι ίδιοι ένα δαιμόνιο. Και η άποψή μου είναι ότι έχουν, ότι όλοι μας έχουμε. Είναι μια πλευρά της προσωπικότητάς μας που συχνά παραβλέπουμε, αλλά είναι εκεί». (Επίσημο site του Φίλιπ Πούλμαν, http://www.philip-pullman.com /about_the_writing.asp)

Σας υπενθυμίζω ότι τα βιβλία αυτά ανήκουν στην παιδική λογοτεχνία! Αυτά τα βιβλία έχουν πάρει βραβείο παιδικής λογοτεχνίας!! Η ταινία που προβάλει αυτές τις ιδέες είναι για παιδιά και είναι μάλλον η πρώτη μιας σειράς τριών!!!

Επίλογος…

Είναι λοιπόν ανάγκη να προφυλάξουμε τα παιδιά μας απ’ όλα τα ρεύματα ιδεών που αποσκοπούν στην υπονόμευση της πίστης στον αληθινό Θεό της Βίβλου. Ο Πούλμαν δεν κρύβει ότι αυτός είναι ο σκοπός του : «Προσπαθώ να υπονομεύσω τις βάσεις του Χριστιανικού πιστεύω» (Wartofsky, Alona: ‘The Last Word’ in The Washington Post, 19 February 2001).

Μην εκθέτουμε άλλο τα παιδιά στην επιρροή βλάσφημων και αθεϊστικών απόψεων ανθρώπων που υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και προωθούν συνειδητά ή όχι εκείνα του διαβόλου. Πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτά που προσφέρει ο κόσμος και να μην παρασυρόμαστε από κάθε ρεύμα.

Πρέπει να δώσουμε επίσης στα παιδιά μας τα βιβλικά εφόδια για να μπορούν οι ίδιοι να διακρίνουν σε λίγα χρόνια τα διαφέροντα. Πρέπει να αναπτύξουν μια «κριτική βιβλική σκέψη», να έχουν τα αισθητήρια γεγυμνασμένα, ώστε να δοκιμάζουν τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό, το ευάρεστο και το τέλειο.

Γι αυτό είναι ανάγκη να ανακαινίζουν το νου τους, δηλαδή να πετάξουν από το μυαλό τους όλα τα σάπια του κόσμου, τα στρεβλά του κόσμου, τα λάθος πρότυπα του κόσμου, για να τα αντικαταστήσουν με τα βιβλικά πρότυπα, τις βιβλικές αξίες, το βιβλικό χαρακτήρα του ανθρώπου.

Τέλος είναι ανάγκη τα παιδιά να δουν από μας τους μεγαλύτερους ότι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού δεν είναι λόγια, αλλά είναι δυνατόν να βιώνεται ακόμα και στην εποχή μας. Θέλουν σε μας να δουν όχι ιεροκήρυκες αλλά τον αναστημένο Ιησού Χριστό. Έχουν ανάγκη να δουν ότι είμαστε μάρτυρες του Ιησού Χριστού, ότι εμείς Τον ζούμε.

Κώστας Παναγιωτίδης