|
«ούτε εσύ, ούτε ο γιος σου, ούτε η κόρη σου»
Κι άλλη φορά το 'χαμε τονίσει. Δεν είναι η Εκκλησία ένα είδος σωματείου, στο οποίο η οικογένεια καλείται να στείλει έναν ή δύο αντιπροσώπους τής. Τίποτα δε, δεν πρέπει να της στερεί τη μεγάλη ευλογία, ολόκληρη, «πανοικί», να λατρεύει τον Κύριο την ήμερα του Κυρίου, «εν εκκλησίαις ».
Τίποτε, ούτε τα μαθήματα των παιδιών.Ολέθρια, αλήθεια, η συνήθεια μερικών γονέων — μητέρων ως επί το πλείστον — να στερούν τα παιδιά τους από την ευλογία του εκκλησιασμού, την ξεκούραση της αλλαγής και τη χαρά του παιχνιδιού, για ... « να διαβάσουν τα μαθήματα, που δεν πρόφτασαν όλη την εβδομάδα».Την κακή τούτη συνήθεια, πρέπει αμέσως να την κόψεις, χριστιανέ γονέα. Να την κόψεις δε, για τους έξης τρεις λόγους.Πρώτον, γιατί είναι αμαρτία. Η τέταρτη εντολή απερίφραστα μας λέει ότι «η ήμερα η έβδομη είναι Κυρίου του Θεού». Σ' αυτήν δε δεν πρέπει να εργάζεσαι «ούτε εσύ, ούτε ο γιος σου, ούτε η κόρη σου». Ασφαλώς δε θα αναγνωρίζεις ότι η μελέτη είναι η εργασία του παιδιού σου. Εργασία μάλιστα βαριά για την ηλικία του.Δεύτερον, γιατί έτσι του καλλιεργείς μια ολέθρια συνήθεια. Αφού σήμερα χάριν του μαθήματος κρατάς το παιδί στο σπίτι μακριά από την εκκλησία, αυτό σημαίνει ότι η εκκλησία είναι υπόθεση δευτερεύουσα, μετά τα μαθήματα. Αύριο δε, μη παραξενευτείς αν δεις το παιδί σου και για το ποδόσφαιρο και για την όποια ασήμαντη αφορμή ν' απουσιάζει από την Εκκλησία. Τη συνήθεια αυτή του την καλλιέργησες, αλίμονο, εσύ.Τρίτον, το παιδί σου χρειάζεται αλλαγή. Όταν και οι εφτά μέρες της εβδομάδας είναι μονότονα όμοιες, τα μαθήματα, η μουσική, τα γαλλικά, τότε το παιδί σου θα κουραστεί και θ' αηδιάσει τα μαθήματα. ’φησέ το, λοιπόν, την Κυριακή, να ξεκουραστεί, να χαρεί, να παίξει. Μη του αρνηθείς την αλλαγή.Πρόσεξε δε και τούτο, πολύ : Έξη μέρες την εβδομάδα, γεμίζεις το κεφάλι του παιδιού σου με γνώσεις. Δεν νομίζεις πως και για την αθάνατη ψυχή του χρειάζεται μια μέρα, η Κυριακή ;Αγίαζε λοιπόν, την έβδομη ήμερα, την Κυριακή. Συ και ό γιος σου και η κόρη σου. Από το φυλλάδιο «Η χριστιανική οικογένεια» Φεβρουάριος 1962 |
ΑΝ ΕΡΧΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
Εάν ο Χριστός ερχόταν απρόοπτα για μια επίσκεψη δύο ή τριών ημερών στο σπίτι σας, απορώ αλήθεια τι θα κάνατε….Είναι βέβαιο ότι θα Του δίνατε το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού σας, θα Του λέγατε πόσο χαιρόσαστε για την επίσκεψη Του και θα Του προσφέρατε ότι πιο διαλεχτό είχατε.
Όμως…. Όταν θα Τον βλέπατε στο κατώφλι του σπιτιού σας, θα απλώνατε τα χέρια να Τον καλωσορίσετε ή…..
Θα μπαίνατε βιαστικά μέσα να κλείσετε την τηλεόραση, για να μην ακούσει και δει εκείνη την άσχημη εκπομπή;
Μήπως ακόμη θα κρύβατε κάτι περιοδικά που δεν θα θέλατε να δει ο Επισκέπτης σας, βάζοντας στη θέση τους τη σκονισμένη σας Βίβλο;
Θα μπορούσατε, αλήθεια, να αφήσετε τον Χριστό να μπει αμέσως μέσα στο σπίτι σας ή θα τα χάνατε λίγο;
Κι αν ο Χριστός έμενε στο σπίτι σας δυο τρεις μέρες, θα συνεχίζατε τη ζωή σας όπως πριν; Θα κάνατε τις ίδιες κουβέντες, θα δείχνατε την ίδια συμπεριφορά, θα λέγατε τα ίδια τραγούδια;
Θα αφήνατε τον Χριστό να μάθει τις σκέψεις σας και θα Τον παίρνατε μαζί σας όπου πηγαίνατε; Η μήπως θα αλλάζατε το πρόγραμμά σας εκείνες τις ημέρες;
Θα Του συστήνατε τους φίλους σας ή θα τους παρακαλούσατε να σας επισκεφθούν, όταν θα έφευγε ο απροσδόκητος Επισκέπτης;
Αλήθεια, τι θα κάνατε, αν ο Χριστός ερχόταν να μείνει λίγες μέρες στο σπίτι σας;
Από το περιοδικό ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ έτος Γ αρ.21
|
